Νόμος 4558/1930 : Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του Νόμου 2112 "Περί Υποχρεωτικής καταγγελίας της Συμβάσεως Εργασίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων".

---

Νόμος 4558/1930

 ΦΕΚ 124/Α/26-4-1930

Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του Νόμου 2112 "Περί Υποχρεωτικής καταγγελίας της Συμβάσεως Εργασίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων".

 

Έχοντες υπ’ όψιν το άρθρον 75 του Συντάγματος, εκδίδομεν τον επόμενον Νόμον, ψηφισθέντα υπό της Βουλής και της Γερουσίας.

 

Άρθρον 1

(Το άρθρον 1 του νόμου 2112 τροποποιείται ως εξής:)

–«Απόλυσις ιδιωτικού υπαλλήλου, όστις προσελήφθη επί χρόνω μη ωρισμένω, εφ’ όσον ούτος διήρκεσεν υπέρ τους δύο μήνας, δεν δύναται να λάβη χώραν άνευ προηγουμένης εγγράφου καταγγελίας της υπαλληλικής συμβάσεως, ήτις δέον να γίνη κατά τους κάτωθι όρους:

α)Δι’ υπαλλήλους υπηρετήσαντας μέχρι ενός έτους, τριάκοντα ημέρας προ της απολύσεως.

β)Δι’ υπαλλήλους υπηρετήσαντας πλέον του έτους, αλλ’ ουχί και πλέον των τεσσάρων ετών, εξήκοντα ημέρας προ της απολύσεως.

γ)Δι’ υπαλλήλους συμπληρώσαντας τετραετή υπηρεσίαν, τρεις μήνας προ της απολύσεως.

δ)Δι’ υπαλλήλους συμπληρώσαντας εξαετή υπηρεσίαν, τέσσαρας μήνας προ της απολύσεως.

ε)Δι’ υπαλλήλους συμπληρώσαντας οκταετή υπηρεσίαν, πέντε μήνας προ της απολύσεως. στ)Δι’ υπαλλήλους συμπληρώσαντας δεκαετή υπηρεσίαν, εξ μήνας προ της απολύσεως. ζ)Δια παν έτος υπηρεσίας υπέρ την δεκαετίαν προστίθενται εις τα άνω χρονικά όρια τριάκοντα ημέραι, μέχρι το πολύ δύο ετών»

 

Άρθρον 2

(Εις το άρθρον 3 παράγραφος 1 μετά το πρώτον εδάφιον προστίθεται το επόμενον εδάφιον).

«Η κατά το άρθρον 1 προειδοποίησις, δεν απαλλάσσει τον εργοδότην της υποχρεώσεως προς αποζημίωσιν του υπαλλήλου δια του τετάρτου της αποζημιώσεως ην έδει να καταβάλη ο εργοδότης κατά το προηγούμενον εδάφιον, εκτός αν εκ συμβάσεως ή εθίμου οφείληται μεγαλυτέρα τυχόν αποζημίωσις».

 

Άρθρον 3

(Εις το άρθρον 5 παράγραφος 3, μετά το πρώτον εδάφιον παρατίθεται δεύτερον τοιούτον, έχον ως έπεται:)

«Ως βραχείας διαρκείας ασθένεια ερμηνεύεται η διαρκούσα ένα μήνα δι’ υπαλλήλους υπηρετούντας μέχρι τεσσάρων ετών, τρείς μήνας δι’ υπαλλήλους υπηρετούντας πλέον των τεσσάρων ετών, όχι όμως και πλέον των δέκα ετών, τέσσαρας μήνας δι’ υπαλλήλους υπηρετούντας πλέον των δέκα ετών, όχι όμως και πλέον των δέκα πέντε ετών, και εξ μήνας δια τους υπηρετούντας επί χρόνον ανώτερον των δέκα πέντε ετών»

 

Άρθρον 4

(Εις το άρθρον 6 παράγραφος 2 μετά το πρώτον εδάφιον προστίθεται δεύτερον έχον ως εξής:)

«Υπάλληλος απολυόμενος ένεκα διακοπής της εργασίας, λόγω πυρκαϊάς ή άλλου περιστατικού ανωτέρας βίας, καθ’ ων τυγχάνει ησφαλισμένος ο εργοδότης, δικαιούται εις τα 2/3 της κατά το άρθρον 3 εδάφ. πρώτον αποζημιώσεως»

 

Άρθρον 5

(Εις το άρθρον 7 μετά το πρώτον εδάφιον γίνεται η επόμενη προσθήκη).

«Ως μία τοιαύτη θεωρείται εν πάση περιπτώσει η μετάθεσις του υπαλλήλου εις γραφείον λειτουργούν εν τη αλλοδαπή, εφ’ όσον δεν αποδέχεται την μετάθεσιν ο μετατιθέμενος υπάλληλος».

 

Άρθρον 6

(Η έννοια του άρθρου 9 είναι η εξής:)

Δεν υπάγονται ωσαύτως εις τας διατάξεις του παρόντος υπάλληλοι νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή και ιδιωτικών επιχειρήσεων, εφ΄όσον έχει ληφθεί δια τας εν λόγω περιπτώσεις ειδική μέριμνα δια κανονισμών παρεχόντων τουλάχιστον ίσης προστασίαν προς την του παρόντος νόμου.

 

Άρθρον 7

(Η διάταξις του άρθρου 11 του νόμου 2112 τροποποιείται ως έπεται:)

«Ιδιωτικός υπάλληλος, και κατά την έννοιαν του παρόντος νόμου, θεωρείται ο συγκεντρών τα γνωρίσματα του άρθρου 10 του ν. 1234, εις ο προστίθεται τελευταίον εδάφιον, έχον ως εξής: «Ο χαρακτηρισμός του υπαλλήλου ως ημερομισθίου είναι άνευ αποτελέσματος, αν εγένετο προς περιγραφήν του νόμου ή δεν ανταποκρίνεται προς την αλήθειαν».

 

Ο παρών νόμος, ψηφισθείς υπό της Βουλής και της Γερουσίας και παρ΄Ημών σήμερον εκδοθείς, δημοσιευθήτω δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθείτω ως νόμου του Κράτους.

Εν Αθήναις τη 19 Απριλίου 1930.

---

Κατεβάσετε το αρχείο με το πρωτότυπο κείμενο, όπως είναι δημοσιευμένο στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.) του Εθνικού Τυπογραφείου.

---