Νόμος 915/1979 - ΦΕΚ 103/Α/8-5-1979
Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως της «περί Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων νομοθεσίας».
ΝΟΜΟΣ υπ’ αριθ. 915/1979
(ΦΕΚ 103/Α/8-5-1979)
Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως της «περί Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων νομοθεσίας».
Άρθρον 1.
Το άρθρον 3 του Α.Ν.2326/1940 «Περί Ταμείου Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων νομοθεσίας» (Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.) ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ως ακολούθως :
«Άρθρον 3.
1.«Το Ταμείον Συντάξεων Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων, διοικείται υπό εννεαμελούς Διοικητικού Συμβουλίου, απαρτιζομένου:…»
[Οι διατάξεις έχουν ενσωματωθεί στο ενιαίο κείμενο του Α.Ν.2326/1940]
Άρθρον 2.
Το άρθρον 4 του Α.Ν.2326/1940 ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ως ακολούθως :
«Άρθρον 4.
1.«Το Διοικητικόν Συμβούλιον διοικεί τον Οργανισμόν και διαχειρίζεται την περιουσίαν αυτού, κατά τας κειμένας διατάξεις και αποφασίζει επί πάσης υποθέσεως αφορώσης τούτον….»
[Οι διατάξεις έχουν ενσωματωθεί στο ενιαίο κείμενο του Α.Ν.2326/1940]
Άρθρον 3.
Το άρθρον 5 του Α.Ν.2326/1940 ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ως ακολούθως :
«Άρθρον 5.
«1.Ο Πρόεδρος εκπροσωπεί τον Οργανισμόν καθ΄ όλας αυτού τας σχέσεις, δικαστικώς και εξωδίκως.Η εκτός έδρας εξώδικος ή δικαστική εκπροσώπησις του Οργανισμού, δύναται ν΄ ανατεθή αποφάσει του Διοικ. Συμβουλίου και εις έτερον πρόσωπον.
[Οι διατάξεις έχουν ενσωματωθεί στο ενιαίο κείμενο του Α.Ν.2326/1940]
Άρθρον 4.
Στο άρθρο 6 του Α.Ν.2326/1940 προστίθενται παράγραφοι 7,8,9 και 10 έχουσι ούτω :
«7.Ομοίως μετέχουν υποχρεωτικώς εις την ασφάλισιν του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. οι πτυχιούχοι υπομηχανικοί απόφοιτοι των καταργηθεισών Σχολών Θεσσαλονίκης, Βόλου, Πατρών, Ιωαννίνων, Ηρακλείου Κρήτης, της Βαλλιανείου Σχολής Ληξουρίου, των Δημοσίων Τεχνικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης των ιδρυθεισών δυνάμει του Ν.Δ. 3971/1959 «περί τεχνικής εκπαιδεύσεως, οργανώσεως της μέσης εκπαιδεύσεως και διοικήσεως της παιδείας».
[Οι διατάξεις έχουν ενσωματωθεί στο ενιαίο κείμενο του Α.Ν.2326/1940]
Άρθρον 5.
Στο άρθρο 6 του Α.Ν.2326/1940 προστίθενται παράγραφοι 11 και 12 έχουσαι ως ακολούθως :
«11.Ησφαλισμένοι του Ταμείου ασκούντες το επάγγελμά των εις την αλλοδαπήν δύνανται τη αιτήσει των να συνεχίσουν την παρ’ αυτώ ασφάλισίν των δια τον χρόνον της τοιαύτης απασχολήσεώς των, επί τη καταβολή μηνιαίας εισφοράς ίσης προς το διπλάσιον της υπό του εδαφ. α της παρ. 1 του άρθρ. 7 του παρόντος νόμου οριζομένης και εκάστοτε ισχυούσης τοιαύτης δια τους ελευθέρως ασκούντας το επάγγελμα. Οι υπαγόμενοι το πρώτον εις την ασφάλισιν του Ταμείου, δύνανται να αναγνωρίσουν χρόνον επαγγελματικής των απασχολήσεως εις την αλλοδαπήν, μετά την λήψιν του πτυχίου των και μέχρι 10 ετών, καταβάλλοντες τας κατά το προηγούμενον εδάφιον εισφοράς δι΄ αναγνώρισιν του ον δικαιούνται χρόνου.
12.Οι κατά την δημοσίευσιν του παρόντος νόμου, ησφαλισμένοι ασκήσαντες το επάγγελμά των εις την αλλοδαπήν, ως και οι υπομηχανικοί οι υπαχθησόμενοι εις την ασφάλισιν του Ταμείου κατά τας διατάξεις της παρ. 7 του παρόντος άρθρου, δύνανται να αναγνωρίσουν, δι΄ εξαγοράς, εν όλω ή εν μέρει τον χρόνον τούτον, εφ΄ όσον υποβάλλουν σχετικήν αίτησιν εντός διετίας από της ενάρξεως ισχύος του παρόντος.
Οι ανωτέρω υποχρεούνται εις την καταβολήν των περί ων η προηγουμένη παράγραφος εισφορών δι΄ έκαστον αναγνωριζόμενον μήνα, το εκ της αιτίας ταύτης δε οφειλόμενον ποσόν δύναται να καταβληθή εις 48 ισοπόσους μηνιαίας δόσεις, της πρώτης εξ αυτών καταβλητέας από της πρώτης του μεθεπομένου, από της κοινοποιήσεως του λογαριασμού, μηνός.
Υπό τας αυτάς ως άνω προϋποθέσεις δύνανται να αναγνωρίσουν χρόνον ασκήσεως επαγγέλματος εις την αλλοδαπήν και οι νυν συνταξιούχοι ή οι δικαιοδόχοι αυτών και μέχρι 10 ετών, υποχρεούμενοι εις την άμεσον καταβολήν του ενός τρίτου της οφειλής, του υπολοίπου εξοφλητέου εις δόσεις, κατά τα ανωτέρω, δυναμένας να παρακρατούνται και εκ της συντάξεώς των.
Εν περιπτώσει καθυστερήσεως καταβολής δόσεώς τινος πέραν του εις ον αναφέρεται αύτη μηνός, απόλλυται το δικαίωμα τμηματικής καταβολής οφειλής, το δε υπόλοιπον ποσόν είναι απαιτητόν βάσει του ισχύοντος ασφαλίστρου κατά τον χρόνον εξοφλήσεως της οφειλής, μετά των νομίμων προσαυξήσεων».
[Οι διατάξεις έχουν ενσωματωθεί στο ενιαίο κείμενο του Α.Ν.2326/1940]
Άρθρον 6.
Το εδάφιον α της παραγράφου 1 του άρθρου 7 Α.Ν. 2326/1940 ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«α.Εκ μηνιαίας εισφοράς εκάστου ησφαλισμένου, ελευθέρως ασκούντος το επάγγελμα, υπολογιζομένης εις ποσοστόν (3%) επί του εκάστοτε βασικού μισθού δημοσίου πολιτικού υπαλλήλου επί βαθμώ 2ω καταβλητέας εντός τριμήνου από του τέλους τους εις ον αναφέρεται αύτη, μηνός.
Προκειμένου περί εμμίσθων η μηνιαία εισφορά ορίζεται εις 4% επί του ανωτέρω μισθού.
Δια τους υπαγομένους το πρώτον εις την ασφάλισιν από της λήψεως του πτυχίου των και δια μίαν πενταετίαν από αυτής, η μηνιαία εισφορά ορίζεται ίση προς τα 60% της κατά τα ανωτέρω εισφοράς.
Το Δημόσιον, ως και πάντα τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα και αι επιχειρήσεις οιασδήποτε μορφής υποχρεούνται εις παρακράτησιν και απόδοσιν εις το Ταμείον των ως άνω εισφορών των ησφαλισμένων εντός του επομένου μηνός, αφ΄ ου κατέστησαν απαιτηταί αι αντίστοιχοι αποδοχαί ή αμοιβαί, συνυποβαλλομένων και σχετικών αναλυτικών καταστάσεων».
Άρθρον 7.
Αι παράγραφοι 1, 4, 5 και 6 του Άρθρου 6 του από 19-28.12.1934 Π.Δ/τος καταργούνται, των παραγράφων 2,3,7 και 8 του αυτού άρθρου αριθμουμένων ως παραγράφων 1,2,3 και 4 αντιστοίχως.
[…]
Άρθρον 8.
Αι περιπτώσεις στ΄, ζ΄, η΄, θ΄, ι΄, ιδ΄, ιε΄, και ιζ΄, της παραγράφου 1 του Άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940 ως ετροποποιήθησαν μεταγενεστέρως, καταργούνται.
Άρθρον 9.
Δια τον υπολογισμόν των υπέρ του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. δικαιωμάτων επί των αμοιβών των ιδιωτών μηχανικών κλπ. περί ων το εδάφιον ε της παραγράφου 1 του άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940, λαμβάνονται υπ’ όψιν τα εκάστοτε οριζόμενα υπό των οικείων διατάξεων κατώτατα όρια αμοιβών μηχανικών οσάκις αι υπό των μελετητών και μηχανικών εν γένει καταρτιζόμεναι συμβάσεις βάσει των διατάξεων της παραγράφου 4 του άρθρου 2 του Ν.Δ. 916/1971 «περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως του Ν. 4171/1961 «περί λήψεως γενικών μέτρων δια την υποβοήθησιν της αναπτύξεως της οικονομίας της Χώρας» προβλέπουν αμοιβήν μικροτέραν των εκάστοτε κατωτάτων ορίων.
Άρθρον 10.
Εν τέλει της περιπτώσεως ε΄ της παραγράφου 1 του Άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940, προστίθεται εδάφιον έχον ούτω: «Κατά πάσαν περίπτωσιν η ως άνω ποσοστιαία εκ 2% κράτησις, η βαρύνουσα τους δικαιούχους των αμοιβών ιδιώτας, ησφαλισμένους αυτού, καταβάλλεται προς το Ταμείον ανεξαρτήτως πηγής χρηματοδοτήσεως της μελέτης του έργου»
Άρθρον 11.
Η περίπτωσις ιγ της παραγράφου 1 του Άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940, ως συνεπληρώθη υπό της παραγράφου 2 του άρθρου μόνου του Ν.1889/1951, αντικαθίσταται ως ακολούθως :
«ιγ.Εκ καταβολής ποσοστού (2%) επί της αμοιβής εκάστης μελέτης βιομηχανικών, μεταλλευτικών, λατομικών, ηλεκτρολογικών και μηχανολογικών εγκαταστάσεων πάσης φύσεως, εκπονουμένων είτε υπό μετόχων του Ταμείου, είτε υπό πάσης φύσεως εταιρειών ή τεχνικών γραφείων, τη εντολή δημοσίων εν γένει δημοτικών, κοινοτικών και λιμενικών Αρχών και παρά πάντος Νομικού Προσώπου Δημοσίου ή Ιδιωτικού Δικαίου και παντός ιδιώτου άνευ περιορισμού τινος, ως προς το ανώτατον όριον κρατήσεως».
Άρθρον 12.
Εις την παραγράφο 1 του Άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940 Προστίθεται περιπτίπτωσις ιη΄ έχουσα ως ακολούθως :
«ιη.Εξ εισφοράς (2%) επί των τεκμαρτών καθαρών κερδών των προερχομένων εκ των δημοσίων έργων ή των έργων Δήμων ή Κοινοτήτων και Νομικών εν γένει Προσώπων Δημοσίου ή Ιδιωτικού, Δικαίου, ως και επί οιασδήποτε φύσεως ιδιωτικών τεχνικών έργων και οικοδομών, βαρυνούσης τους υπαγομένους εις την ασφάλισιν του Ταμείου εργολήπτας, ως και τας πάσης μορφής Εργοληπτικάς Εταιρείας δια τα εισοδήματά των τα προερχόμενα εκ της εκτελέσεως των ως άνω αναφερομένων έργων.
Δια την είσπραξιν των κατά την παρούσαν περίπτωσιν δικαιωμάτων του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. εφαρμόζονται αναλόγως αι διατάξεις των παραγράφων 9 και 10 του παρόντος άρθρου».
Άρθρον 13.
Αι παράγραφοι 3 και 4 του άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940 αντικαθίστανται ως κάτωθι :
«3.Δι΄ αποφάσεων του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, εκδιδομένων μετά γνώμην του Δ.Σ. του Ταμείου, δύναται να μεταβάλλεται ο τρόπος εισπράξεως παντός πόρου του Ταμείου, προκειμένου δε περί εισπράξεως τούτων δι΄ ενσήμων, να ορίζεται ο τύπος αυτών, ως και πάσα αναγκαία λεπτομέρεια προκύπτουσα εκ της μεταβολής.
4.Πάσα απαίτησις του Ταμείου εξ οιασδήποτε αιτίας προερχομένη μετά των προσθέτων επιβαρύνσεων, εισπράττεται βάσει των δικονομικών διατάξεων της εκάστοτε ισχυούσης δια την αναγκαστικήν είσπραξιν των Δημοσίων εσόδων, νομοθεσίας, εξαιρουμένου του μέτρου της προσωπικής κρατήσεως το οποίον δύναται να επιβάλληται μόνον εις περίπτωσιν εισπράξεως αυτής δια των Δημοσίων Ταμείων.
Τίτλον δια την τοιαύτην αναγκαστικήν είσπραξιν αποτελεί απόφασις του Διοικητικού Συμβουλίου του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. καθορίζουσα το εισπρακτέον ποσόν εκ καθυστερουμένων εν γένει απαιτήσεων και προσθέτων επιβαρύνσεων, την αιτίαν της οφειλής, ως και την περίοδον εις ην ανάγεται αύτη.
Δια της επιδόσεως της ατομικής ειδοποιήσεως εις τον οφειλέτην διακόπτεται η παραγραφή. Το Ταμείον δύναται να επιδιώξη την είσπραξιν των απαιτήσεών του και κατά την τακτικήν διαδικασίαν ενώπιον των πολιτικών Δικαστηρίων»
Άρθρον 14.
Αι, δια των άρθρων 9, 10 και 11 του παρόντος επερχόμεναι μεταβολαί δεν έχουν εφαρμογήν ως προς τον υπολογισμόν του ύψους των αντιστοίχων πόρων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, δι’ ους εξακολουθούν ισχύουσαι αι μέχρι της δημοσιεύσεως του παρόντος κείμεναι περί αυτού διατάξεις.
Άρθρον 15.
Η περίπτωσις α΄ της παραγράφου 1 του άρθρον 8 του Α.Ν. 2326/1940 ως ετροποποιήθη μεταγενεστέρως, αντικαθισταται ως ακολούθως :
«α)Εις την αγοράν κεντρικών ακινήτων εις Αθήνας, Πειραιά και Θεσσαλονίκην και εις πόλεις όπου εδρεύει Περιφερειακή Υπηρεσία Δημοσίων Έργων ή Διεύθυνσις Τεχνικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Δημοσίων Εργων».
Άρθρον 16.
Το πρώτο και δεύτερο εδάφιον της παραγράφου 3 του άρθρου 2 του Ν.Δ. 2724/1953 αντικαθίσταται ως ακολούθως : […]
Άρθρον 17.
1. Η παράγραφος 8 του άρθρου 11 του Α.Ν. 2326/1940 αντικαθίσταται ως κάτωθι :
«8.Το προς σύνταξιν δικαίωμα δεν υπόκειται εις παραγραφήν. Συντάξεις και άλλαι οιασδήποτε φύσεως παροχαί παραγράφονται μετά τριετίαν από του τέλους του μηνός καθ΄ ον κατέστησαν απαιτηταί».
2. «Αι διατάξεις της προηγουμένης παραγράφου έχουν εφαρμογήν και επί των μέχρι της ισχύος του παρόντος Νόμου, παραγραφέντων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, έστω και αν εξεδόθη απορριπτική απόφασις του Δ.Σ. του Ταμείου, των οικονομικών αποτελεσμάτων επερχομένων από της υποβολής, μετά την ισχύν του παρόντος, της σχετικής αιτήσεως».
Άρθρον 18.
Το τελευταίον εδάφιον του Άρθρου 1 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος, αντικαθίσταται ως εξής: [….]
Άρθρον 19.
Αι διατάξεις του άρθρου 2 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος και αριθμούνται ως παράγραφος 1, προστιθεμένης παραγράφου 2, ως ακολούθως : […]
Άρθρον 20.
Η παράγραφος 11 του άρθρου 11 Α.Ν. 2326/1940 ως τροποποιηθείσα, ισχύει αντικαθίσταται ως εξής :
«11.Ουδεμία σύνταξις απονέμεται αν μη προηγουμένως έχουν εξοφληθή πάσαι αι εξ ασφαλιστικών εισφορών υποχρεώσεις των ησφαλισμένων προς το Ταμείον, μετά των προσθέτων επιβαρύνσεων αφ΄ ης χρονολογίας και άρχεται η καταβολή της συντάξεως.
Κατ΄ εξαίρεσιν είναι δυνατή η απονομή της συντάξεως και προ της ημερομηνίας εξοφλήσεως των οφειλών του ησφαλισμένου, εάν το σύνολον της κυρίας οφειλής δεν υπερβαίνη το ποσόν το αντιστοιχούν εις το σύνολον 12 μηνιαίων εισφορών του εδαφ. α της παρ. 1 του άρθρ. 7 του παρόντος. Εις την περίπτωσιν ταύτην το οφειλόμενον ποσόν συμψηφίζεται με το ποσόν των πρώτων συντάξεων.
Εις περίπτωσιν καθ΄ ην υφίστανται οφειλαί των μετόχων εξ οιασδήποτε άλλης αιτίας, πλην ασφαλιστικών εισφορών, απονέμεται η σύνταξις και συμψηφίζεται το ποσόν της οφειλής με τας συντάξεις μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως».
«Κατ΄ εξαίρεσιν εάν ο δικαιωθείς συντάξεως τυγχάνων συγχρόνως και οφειλέτης εκ πάσης αιτίας προς το Ταμείο πλην ασφαλιστικών εισφορών ευρίσκεται εν πραγματική ενδεία δια λόγους ιδία οικονομικούς ή εν ουσιαστική αδυναμία επιμελήσεως εαυτού ιδία δια λόγους υγείας, δύναται τη αιτήσει του μετά προηγουμένην σύμφωνον απόφασιν του Διοικητικού Συμβουλίου πιστοποιούσαν δι΄ ελέγχου ή προσαγωγής επισήμων εγγράφων την αλήθειαν της επικαλουμένης συνδρομής των ανωτέρω λόγων, να απολαύη μηνιαίως του 50% εκ του ποσού της συντάξεώς του, του υπολοιπομένου 50% παρακρατουμένου προς συμψηφιστικήν απόσβεσιν των πάσης φύσεως οφειλών του, κατά τα εις την προηγουμένην περίπτωσιν αναφερόμενα.
Eις τους δικαιωθέντας συντάξεως λόγω θανάτου ησφαλισμένου ή συνταξιούχου δύναται με την αυτήν ως άνω διαδιακασίαν να καταβληθεί το 70% της ης δικαιούνται εκάστοτε συντάξεως εφ΄ όσον συντρέχουν και εις τούτους αι ανωτέρω προϋποθέσεις».
Άρθρον 21.
1.Καθυστερούμεναι εισφοραί υπό εργοδοτών, ως και πάσης φύσεως οφειλαί των ησφαλισμένων, ελευθέρως ασκούντων το επάγγελμα ή εμμίσθων, προς τους Κλάδους Συντάξεων, Υγείας και Ειδικόν Λογαριασμόν Προσθέτων Παροχών, εξοφλούνται αναπροσαρμοζόμεναι επί τη βάσει του ύψους αυτών και των συντελεστών κρατήσεων, των ισχυόντων κατά τον χρόνον της εξοφλήσεως.
Οφειλαί ησφαλισμένων και τρίτων, προερχόμεναι εκ πάσης φύσεως υποχρεώσεών των προς οιονδήποτε Κλάδον ή Λογαριασμόν Ασφαλίσεως του Ταμείου, αναπροσηρμοσμέναι ή μη, επιβαρύνονται αφ’ ης κατέστησαν απαιτηταί δια προσθέτου τέλους 1% μηνιαίως η δυναμένου να υπερβή το 50% της κυρίας οφειλής.
2.Αι διατάξεις του Α.Ν. 86/1967 «περί επιβολής κυρώσεων κατά των καθυστερούντων την καταβολήν και απόδοσιν εισφορών εις Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφαλίσεως, ως ετροποποιήθησαν μεταγενεστέρως, εφαρμόζονται και δια το Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.
Άρθρον 22.
Το άρθρο 27 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος αντικαθίσταται ως ακολούθως : […]
Άρθρον 23.
Τα Άρθρα 3, 5, 6, 13 και 30 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος ως τροποποιηθέντα ισχύουν αντικαθίσστανται ως ακολούθως : […]
Άρθρον 24.
Αι διατάξεις της παραγράφου 3 του άρθρου 3 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος, ως αντικατεστάθησαν υπό του προηγουμένου άρθρου, έχουν εφαρμογήν και επί περιπτώσεων καθ’ ας δεν εθεμελιούτο συνταξιοδοτικόν δικαίωμα κατά τας προϊσχυούσας διατάξεις, έστω και εάν έχη εκδοθή απορριπτική απόφασις του Δ.Σ. του Ταμείου. Αι εκ της αιτίας ταύτης οικονομικαί συνέπειαι επέρχονται από της πρώτης του επομένου μηνός από της υποβολής της σχετικής αιτήσεως. Συντάξεις χορηγηθείσαι βάσει διατάξεων της προϊσχυούσης νομοθεσίας, δεν θίγονται δια του παρόντος.
Άρθρον 25.
Εν τέλει του Άρθρον 14 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος Προστίθεται εδάφιον έχον ούτω : […]
Άρθρον 26.
1.Το άρθρον 15 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής : […]
2.Κατά πάσαν περίπτωσιν απονομής συνταξιοδοτικών παροχών, περί ων η προηγουμένη παράγραφος, εφαρμόζονται και αι διατάξεις της παραγράφου 11 του Άρθρου 11 του Α.Ν. 2326/1940, ως αντικατεστάθησαν υπό του άρθρον 20 του παρόντος Νόμου.
3.Δεν αποτελεί κώλυμα προς συνταξιοδότησιν των εργοληπτών δημοσίων έργων, η μη ισχύς του πτυχίου των επί (3) το πολύ έτη προ της συμπληρώσεως των χρονικών προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως τούτων ή των δικαιοδόχων των.
Άρθρον 27.
Το άρθρον 16 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής : […]
Άρθρον 28.
Το άρθρον 17 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής : […]
Άρθρον 29.
1.Εις περίπτωσιν καθ’ ην δημιουργείται υπέρ του αυτού προσώπου δικαίωμα πλειόνων συντάξεων εκ του Ταμείου, εις τον δικαιούχον καταβάλλεται η ανωτέρα κατά ποσόν σύνταξις, ως και ποσοστόν ίσον προς το 1/3 του ποσού της ης δικαιούται ετέρας συντάξεως, μη εφαρμοζομένων των διατάξεων περί κατωτάτων ορίων συντάξεων.
Η ετέρα αύτη σύνταξις καταβάλλεται άνευ του εν αυτώ περιορισμού εις ας περιπτώσεις οι δικαιούχοι είναι πλείονα του ενός πρόσωπα.
2.Άπασαι αι υπό του Ταμείου απονεμηθείσαι συντάξεις αναπροσαρμόζονται βάσει των διατάξεων του παρόντος Νόμου, από της πρώτης του επομένου της ισχύος του, μηνός.
3.Εις τους συνταξιούχους του Ταμείου τους δικαιουμένους κατά την πρώτην Ιουλίου εκάστου έτους, συντάξεως, καταβάλλεται, μετά της συντάξεως του εν λόγω μηνός, ημίσεια σύνταξις ως επίδομα αδείας, εφ’ όσον δι’ ητιολογημένης αποφάσεως του Δ.Σ. του Ταμείου διαπιστούται η οικονομική δυνατότης δια την καταβολήν του εν λόγω επιδόματος.
Άρθρον 30.
Το άρθρον 25 του από 20-11/4.12.1940 Β.Δ/τος ως τροποποιηθέν ισχύει, αντικαθίσταται ούτω: […]
Άρθρον 31.
1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 3 του Ν. 4292/1963 αντικαθίσταται ούτω: […]
2. Το εδάφιον γ της παραγράφου 2 του άρθρου 3 του Ν. 4292/1963 αντικαθίσταται ως εξής: […]
3. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 3 του Ν. 4292/1963 προστίθεται εδάφιον: […]
4. Η παράγραφος 4 του άρθρου 3 του Ν. 4292/1963 αντικαθίσταται ως εξής: […]
Άρθρον 32.
1.Εργολήπται Δημοσίων Έργων, εν ενεργεία ή συντάξει, ως και τα συνταξιοδοτούμενα ή συνταξιοδοτηθησόμενα μέλη της οικογενείας αυτών, δύνανται να αναγνωρίσουν δι’ εξαγοράς ως χρόνον ασφαλίσεως, τον χρόνον:
α.Της αναστολής ισχύος του πτυχίου των ή της μη ανανεώσεως τούτου, εφ’ όσον η αναστολή ή μη ανανέωσις δεν οφείλεται εις υπαιτιότητα του μετόχου και ανάγεται εις το χρονικόν διάστημα από της συστάσεως του Ταμείου μέχρι 24 Ιουλίου 1974.
β.Της μη ανανεώσεως του πτυχίου των κατά την χρονικήν περίοδον από τους έτους 1941 μέχρι και 1944, εφ’ όσον ανανέωσαν τούτο μετά την απελευθέρωσιν της χώρας. Ο ούτως αναγνωριζόμενος χρόνος, δεν δύναται να υπερβή την διετίαν.
γ.Της λήξεως του πτυχίου των και μέχρι (3) ετών, εφ’ όσον μετ’ αυτήν εγένετο ανανέωσις τούτου. Εάν η, κατά το παρόν εδάφιον, αναγνώρισις αφορά αναπήρους πολέμου των ετών 1940 έως 1949, με ποσοστόν αναπηρίας άνω των 25%, ο αναγνωριζόμενος χρόνος δύναται να ανέλθη μέχρι και (6) έτη.
δ.Της ασκήσεως του επαγγέλματός των εν Δωδεκανήσω, προ της απελευθερώσεως ταύτης και μέχρις (8) ετών.
2.Η αναγνώρισις του, κατά την προηγουμένην παράγραφον, χρόνου ασφαλίσεως, πραγματοποιείται κατόπιν υποβολής αιτήσεως, εντός διετίας από της ισχύος του παρόντος νόμου και καταβολής εισφοράς ανερχομένης εις το διπλάσιον της υπό του εδαφίου α της παραγράφου 1 του Άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940 οριζομένης και ισχυούσης κατά τον χρόνον υποβολής της σχετικής αιτήσεως. Τα εκ της αναγνωρίσεως του ασφαλιστέου χρόνου οικονομικά αποτελέσματα επέρχονται από της πλήρους εξοφλήσεως της οφειλής. Οι εν ενεργεία ησφαλισμένοι δύνανται να εξοφλήσουν τας εξ’ αναγνωρίσεως, χρόνου ασφαλίσεως, υποχρεώσεις των εις (24) μηνιαίας δόσεις. Εν περιπτώσει μη εμπροθέσμου καταβολής δόσεώς τινος, απόλλυται το δικαίωμα της τμηματικής εξοφλήσεως της οφειλής και τυγχάνει απαιτητόν το υπόλοιπον ποσόν, αναπροσηρμοσμένον με το ισχύον ασφάλιστρον κατά τον χρόνον εξοφλήσεως της οφειλής, πλέον των νομίμων προσαυξήσεων.
3.Αι διατάξεις του άρθρου 12 του Ν.Δ. 2724/1953 εφαρμόζονται και επί των εργοληπτών Δημοσίων Έργων των εχόντων χρόνον ασκήσεως επαγγέλματος προ της ισχύος του νόμου τούτου, ανεξαρτήτως χρόνου συμμετοχής των εις το Ταμείον, εφ’ όσον ήθελον υποβάλει σχετικήν αίτησιν μετά πιστοποιητικού προϋπηρεσίας, εντός διετίας από της ισχύος του παρόντος.
4.Εργολήπται Δημοσίων Έργων, ων αφηρέθη προσωρινώς ή οριστικώς το πτυχίον, δύνανται να συνεχίσουν προαιρετικώς την ασφάλισίν των εις το Ταμείον μέχρι συμπληρώσεως των χρονικών προϋποθέσεων συνταξιοδοτήσεως. Εις περίπτωσιν καθ’ ην οι ανωτέρω έχουν ετέραν απασχόλησιν και συνεπεία ταύτης υπάγονται εις την ασφάλισιν ετέρου φορέως και δι’ όσον χρόνον συνεχίζεται αύτη, δεν χωρεί η ως άνω συνέχισις της προαιρετικής ασφαλίσεως, εχουσών εν προκειμένω εφαρμογής των διατάξεων του Ν.Δ. 4202/1961 «περί διατηρήσεως των εκ της κοινωνικής ασφαλίσεως δικαιωμάτων».
5.Εργολήπται Δημοσίων Έργων, μη ασκούντες το επάγγελμα εξ οιασδήποτε αιτίας, κεκτημένοι δε κατά την ισχύν του παρόντος νόμου, τας προϋποθέσεις δια συνταξιοδότησίν των, κατά τας κειμένας διατάξεις, δύνανται να αιτήσουν ταύτης εντός διετίας από της ισχύος του παρόντος.
6.Αντικαθίσταται το τρίτο εδάφιο της παραγράφου 6 του Άρθρου 6 του Α.Ν. 2326/1940
7.Επιτρέπεται η χορήγησις προσωπικών δανείων εις τους εν ενεργεία τακτικούς υπαλλήλους του Ταμείου, μέχρι του ύψους των αποδοχών (3) μηνών, εντόκως προς 6% ετησίως, εξοφλητέων εις 36 μηνιαίας ισοπόσους δόσεις.
Άρθρον 33.
1.Συνιστάται παρά τω Ταμείω Ειδικός Λογαριασμός Προσθέτων Παροχών, έχων ιδίαν οικονομικήν και λογιστικήν αυτοτέλειαν.
2.Σκοπός του ως άνω συνιστωμένου Ειδικού Λογαριασμού είναι η παροχή:
α.Προσθέτου συντάξεως εις τους λόγω γήρατος ή αναπηρίας συνταξιοδοτουμένους ή εν περιπτώσει θανάτου εν ενεργεία ησφαλισμένου ή συνταξιούχου, εις τα μέλη της οικογενείας αυτού, κατά τα ορισθησόμενα υπό της κατά την παρ. 3 του Άρθρον 34 του παρόντος προβλεπομένης Υπουργικής Αποφάσεως.
β.Εφ’ άπαξ βοηθήματος εις τους εξερχομένους το πρώτον εις σύνταξιν λόγω γήρατος ή εν περιπτώσει θανάτου εν ενεργεία ησφαλισμένου εις τα δικαιούμενα συντάξεως μέλη της οικογενείας αυτού, κατά τα ορισθησόμενα, υπό της κατά την παρ. 3 του Άρθρον 34 του παρόντος προβλεπομένης Υπουργικής Αποφάσεως.
3.α.Εις τον κατά το παρόν άρθρον Ειδικόν Λογαριασμόν υπάγονται υποχρεωτικώς πάντες οι ησφαλισμένοι του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. οι μη υπαγόμενοι εις έτερον φορέα κυρίας ασφαλίσεως δια συνταξιοδότησιν, ή μη δικαιούμενοι συντάξεως εκ του Δημοσίου. Οι όροι υπαγωγής των υπαλλήλων του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. θα ρυθμισθούν δι’ αποφάσεως του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών μετά σύμφωνον γνώμην του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου».
β. Εν περιπτώσει εξαιρέσεως των μετόχων εκ της ασφαλίσεως του ετέρου φορέως κυρίας ασφαλίσεως ή του Δημοσίου χωρίς να δικαιωθούν συντάξεως, υπάγονται και ούτοι υποχρεωτικώς εις την ασφάλισιν του ως άνω Ειδικού Λογαριασμού δυνάμενοι να αναγνωρίσουν δι’ εξαγοράς και προγενέστερον χρόνον κατά τα ορισθησόμενα δι’ Υπουργικής Αποφάσεως εκδιδομένης κατά τα εν παρ. 3 του επομένου άρθρου οριζόμενα.
γ.Εις περίπτωσιν μεταγενεστέρας υπαγωγής των μετόχων εις την ασφάλισιν ετέρου φορέως κυρίας ασφαλίσεως ή του Δημοσίου, οι κατά την παρούσαν παράγραφον υπαγόμενοι εις την ασφάλισιν του Ειδικού Λογαριασμού Προσθέτων Παροχών, εξαιρούνται της παρ’ αυτώ ασφαλίσεως. Οι εξ αυτών έχοντες υπερδεκαετή συμμετοχήν εις τον Ειδικόν Λογαριασμόν Προσθέτων Παροχών, λαμβάνουν το αναλογούν μέρος του μηνιαίου βοηθήματος, άμα τη συνταξιοδοτήσει των εκ του Ταμείου.
Μέτοχοι του Ταμείου υπερβάντες το (50) έτος της ηλικίας των, κατά την έναρξιν της ισχύος του παρόντος, δύνανται εντός έτους από αυτής να αιτήσουν την εξαίρεσίν των εκ του ως άνω Ειδικού Λογαριασμού, της αιτήσεώς των μη υποκειμένης εις ανάκλησιν.
4.Η διοίκησις και διαχείρισις του Ειδικού Λογαριασμού ασκείται υπό του Διοικητικού Συμβουλίου του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., τα της εν γένει δε οργανώσεως αυτού, ορισθήσονται δι’ αποφάσεως του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, μετά γνώμην του Δ.Σ. του Ταμείου.
5.Εις τον, δια του παρόντος άρθρου, συνιστώμενον Ειδικόν Λογαριασμόν Προσθέτων Παροχών, υπάγονται και οι ήδη συνταξιούχοι λόγω γήρατος, αναπηρίας και θανάτου, δια την παροχήν αυτοίς μηνιαίου βοηθήματος, εφ’ όσον δεν λαμβάνουν σύνταξιν εξ ετέρου φορέως κυρίας ασφαλίσεως ή του Δημοσίου. Εξαιρετικώς οι εξ αυτών λαμβάνοντες σύνταξιν λόγω αναπηρίας δύνανται να τύχουν και των λοιπών παροχών του ειδικού Λογαριασμού Προσθέτων Παροχών, εφ’ όσον, μετά την λήξιν της συνταξιοδοτήσεώς των λόγω αναπηρίας, παραμείνουν εις την ενεργόν ασφάλισιν τουλάχιστον επί πενταετίαν.
Τα της αναγνωρίσεως χρόνου ασφαλίσεως υπό των εν τη παρούση παραγράφω αναφερομένων προσώπων, ο αναγνωριστέος χρόνος, το ύψος της εισφοράς δι’ έκαστον αναγνωριζόμενον μήνα και ο τρόπος εξοφλήσεως των εκ της αιτίας ταύτης υποχρεώσεών των, ρυθμίζονται δι’ αποφάσεως του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, εκδιδομένης κατά τα εν παρ. 3 του επομένου άρθρου οριζόμενα. Εν πάση όμως περιπτώσει, παροχή του Ειδικού Λογαριασμού δεν χορηγείται εις τα περί ων η παρούσα παράγραφος πρόσωπα, εάν προηγουμένως δεν έχη εξοφληθή το (1/3) της οφειλής εξ αναγνωρίσεως χρόνου ασφαλίσεως.
Άρθρον 34.
1.Πόροι του κατά το προηγούμενον άρθρον συνιστωμένου Ειδικού Λογαριασμού Προσθέτων Παροχών, είναι:
α.Μηνιαία εισφορά των υπαγομένων εις την ασφάλισιν αυτού, υπολογιζομένη εις ποσοστόν επί του εκάστοτε βασικού μισθού δημοσίου πολιτικού υπαλλήλου επί βαθμώ 2ω και οριζομένη δια μεν τους ελευθέρως ασκούντας το επάγγελμα εις (3%), δια δε τους εμμίσθους εις (1%). Δια τους έχοντας χρόνον ασφαλίσεως μέχρι και (5) ετών από της λήψεως του πτυχίου των, η μηνιαία εισφορά ορίζεται εις εξήκοντα εκατοστά, της κατά το προηγούμενον εδάφιον εισφοράς.
β.Ποσοστόν (50%) των κατά τα εδαφια ε, ιγ και ιη της παραγράφου 1 του Άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940 εσόδων του Ταμείου.
γ.Εργοδοτική εισφορά οριζομένη εις ποσοστόν ίσον προς το εκάστοτε ισχύον δια τον Κλάδον Συντάξεων του Ι.Κ.Α., υπολογιζομένη επί του βασικού μισθού δημοσίου πολιτικού υπαλλήλου επί βαθμώ 2ω.
Υπόχρεα δια την καταβολήν της ως άνω εργοδοτικής εισφοράς, είναι πάντα τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα τα απασχολούντα ησφαλισμένους του Ταμείου μη έχοντας ετέραν ασφάλισιν δια κυρίαν σύνταξιν πλην την του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. και αι επιχειρήσεις, ως και τα νόμω εξομοιούμενα προς το Δημόσιον ή απολαύοντα των ατελειών ή προνομίων τούτου ή αποτελούντα δημοσίαν επιχείρησιν λειτουργούσαν χάριν του δημοσίου συμφέροντος υπό οιανδήποτε μορφήν, εξαιρουμένου του Ελληνικού Δημοσίου.
Η ως άνω εισφορά αποδίδεται, ομού μετά της, κατά το εδάφιον α της παρούσης παραγράφου, κρατήσεως του ησφαλισμένου, εντός του επομένου μηνός αφ’ ου κατέστησαν απαιτηταί αι αντίστοιχοι αποδοχαί ή αμοιβαί, συνυποβαλλομένων και σχετικών αναλυτικών ονομαστικών καταστάσεων.
2.Εν περιπτώσει καθυστερήσεως καταβολής ή μη αποδόσεως εις τον Ειδικόν Λογαριασμόν Προσθέτων Παροχών, εισφοράς τινος εκ των εν τη προηγουμένη παραγράφω αναφερομένων, εφαρμογήν έχουν αι εκάστοτε ισχύουσαι διατάξεις του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., ως προς τας προσθέτους επιβαρύνσεις, την αναπροσαρμογήν των οφειλομένων εισφορών και την δι’ αναγκαστικών και λοιπών μέτρων είσπραξιν αυτών.
3.Δι’ αποφάσεων του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, εκδιδομένων μετά γνώμην του Δ.Σ. του Ταμείου, θέλουν ορισθή τα της κατανομής των εσόδων μεταξύ των επί μέρους λογαριασμών δια πρόσθετον μηνιαίον βοήθημα, εφ’ άπαξ παροχήν, έξοδα διοικήσεως και ασφαλιστικόν αποθεματικόν κεφάλαιον εκ ποσοστού (10%) τουλάχιστον των ετησίων εσόδων του Ειδικού Λογαριασμού Προσθέτων Παροχών, τα του χρόνου ενάρξεως χορηγήσεως εκάστης των κατά το προηγούμενον άρθρον παροχών, αι προϋποθέσεις τας οποίας δέον να πληρούν τα ασφαλιζόμενα εις τον Ειδικόν Λογαριασμόν Προσθέτων Παροχών, πρόσωπα, και αι τοιαύται της απονομής παροχών, ο κύκλος των προστατευομένων προσώπων υπό των εν ενεργεία ή συντάξει ησφαλισμένων και το δικαιούμενον υπ’ αυτών ποσοστόν των παροχών, το ύψος των προβλεπομένων εισφορών και παροχών, ο τρόπος αναγνωρίσεως και εξαγοράς προϋπηρεσίας υπό ησφαλισμένων και της καταβολής των εκ της αιτίας ταύτης οφειλών και προσθέτων επιβαρύνσεων, οι λόγοι αναστολής, διακοπής ή απωλείας των παροχών, ως και πάσα αναγκαία λεπτομέρεια δια την εκπλήρωσιν των σκοπών του Ειδικού Λογαριασμού.
4.Δι’ αποφάσεως του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών εκδιδομένης μετά γνώμην του Δ.Σ. του Ταμείου, δύνανται να μεταφέρωνται πλεονάσματα του Ειδικού Λογαριασμού Προσθέτων Παροχών, εις τον Κλάδον Υγείας του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε.
Άρθρον 35.
1.Δια Προεδρικών Διαταγμάτων εκδιδομένων προτάσει του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, μετά γνώμην του Διοικητικού Συμβουλίου του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., ρυθμίζονται:
α.Τα του ύψους, της βεβαιώσεως, της εισπράξεως και των συνεπειών καθυστερήσεως καταβολής των εισφορών, τα των προϋποθέσεων, της εκτάσεως του ύψους και της διαδικασίας χορηγήσεως των παροχών, οι λόγοι εκπτώσεως, αναστολής και διακοπής των παροχών, το ύψος του ανωτάτου ορίου συντάξεως και των λοιπών παροχών, τα του χρόνου ενάρξεως και λήξεως των δικαιωμάτων και τα της παραγραφής αξιώσεων επί τας παροχάς, ως και οι όροι και προϋποθέσεις συνταξιοδοτήσεως ή απονομής και επεκτάσεως πάσης ετέρας παροχής, τα της αναγνωρίσεως και εξαγοράς χρόνου επαγγελματικής απασχολήσεως, ως και τα της παρακολουθήσεως και του ελέγχου των υποχρέων προς απόδοσιν παντός πόρου του Ταμείου.
β.Πάσα ετέρα λεπτομέρεια αναγκαία δια την εφαρμογήν των διατάξεων της παρούσης παραγράφου και την εκπλήρωσιν των σκοπών του Ταμείου.
2.Δι’ αποφάσεων του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, εκδιδομένων μετά γνώμην του Δ.Σ. του Ταμείου, δύναται να ορίζηται η κατανομή εις ποσοστόν επί τοις εκατόν, των εξόδων διοικήσεως του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., μεταξύ των κλάδων Συντάξεων, Υγείας και Ειδικού Λογαριασμού Προσθέτων Παροχών.
3.Δια Προεδρικού Διατάγματος εκδιδομένου προτάσει του Υπουργού Κοινωνικών Υπηρεσιών, μετά γνώμην του Δ.Σ. του Ταμείου δύνανται να κωδικοποιηθούν αι διατάξεις του Α.Ν. 2326/1940 και παντός ετέρου Νόμου αφορώντος αμέσως ή εμμέσως το Ταμείον, ως και των εις εκτέλεσιν τούτων εκδοθέντων Δ/των ή Υπουργικών Αποφάσεων, ως αύται έχουν τροποποιηθή μέχρι της εκδόσεως του ως άνω Δ/τος, επιτρεπομένης της μεταβολής της σειράς των άρθρων, παραγράφων και εδαφίων αυτών ή της συγχωνεύσεώς των, άνευ μεταβολής της εννοίας.
Άρθρον 36.
1.Όπου εν τω παρόντι νόμω, δια τον υπολογισμόν των εισφορών ησφαλισμένου και εργοδότου αναφέρεται βασικός μισθός δημοσίου πολιτικού υπαλλήλου, κατά την πρώτην εφαρμογήν του παρόντος, νοείται ο βασικός μισθός της 1ης Ιανουαρίου 1979 ο καθορισθείς υπό της παραγράφου 1 του Άρθρου 2 του Νόμ. 754/1978 "περί ρυθμίσεως των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων Πολιτικών και Στρατιωτικών, των υπαλλήλων Ν.Π.Δ.Δ., ως και άλλων τινών συναφών διατάξεων", μετά δε την 1.1.1979 ο εκάστοτε ισχύων.
2.Από της ενάρξεως ισχύος του παρόντος νόμου καταργείται η παράγραφος 7 του Άρθρου 7 του Α.Ν. 2326/1940, τα Άρθρα 4, 18 και 29 του από 20-11/4-12-1940 Β.Δ/τος, ως και πάσα ετέρα διάταξις αντικειμένη εις τας διατάξεις του παρόντος.
Άρθρον 37.
Η ισχύς του παρόντος νόμου άρχεται από της πρώτης του μεθεπομένου της δημοσιεύσεώς του δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, μηνός, εκτός εάν άλλως ορίζεται εν αυτώ.
Ο Παρών Νόμος ψηφισθείς υπό της Βουλής και Παρ΄ Ημών σήμερον…
Εν Αθήναις τη 5 Μαίου 1979
Προβολή πρωτότυπου ΦΕΚ
Κατεβάσετε επίσης το αρχείο με το πρωτότυπο κείμενο, όπως είναι δημοσιευμένο στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.) του Εθνικού Τυπογραφείου.
